Rumunia podczas II wojny światowejRumunia podczas II wojny światowejRomania Coat of ArmsArtykuł z serii Historia Rumunii Dacja Wczesne średniowiecze Późne średniowiecze Odrodzenie narodowe Królestwo Rumunii II wojna światowa Rumunia w epoce komunizmu Rumunia po roku 1989 Patrz też: Kalendarium Rumunia podczas II wojny światowej po dwuletnim okresie nominalnej neutralności , w trakcie rządów Iona Antonescu dołączyła do Osi w czerwcu 1941 . W sierpniu 1944 roku kierowany przez króla Michała I zamach stanu doprowadził do usunięcia dyktatury Antonescu i sprawił, że kraj do końca wojny został po stronie Aliantów . Mimo tego sojuszu i zwycięstw Wielka Rumunia nie mogła przetrwać i utraciła część swego terytorium na rzecz ZSRR (obecnie Mołdawia i Ukraina ) oraz Bułgarii . Początek wojny 13 kwietnia 1939 Francja i Wielka Brytania zagwarantowały niezawisłość Rumunii , ale podobnego układu z ZSRR nie udało się zawrzeć – rząd rumuński odmówił Józefowi Stalinowi zgody na przemarsz Armii Czerwonej przez swoje terytorium. 23 sierpnia 1939 roku został podpisany pakt Ribbentrop-Mołotow , który między innymi uwarunkował radzieckie roszczenia dotyczące Besarabii . Osiem dni później, 1 września wojska niemieckie wkroczyły do Polski . Oficjalnie państwo rumuńskie pozostawało neutralne, ale pozwolono w granicach kraju schronić się polskiemu rządowi. Gdy 21 września zamordowano premiera Călinescu, król Karol II próbował utrzymać neutralność, ale klęska Francji i odwrót Wielkiej Brytanii pokazały, że gwarancje niepodległościowe straciły 1940 Rumunia utraciła część swego terytorium zarówno na wschodzie, jak i na zachodzie. W lipcu ZSRR po wystosowaniu wobec rumuńskiego rządu ultimatum rozpoczął okupację Besarabii i północnej Bukowiny . 2/3 Besarabii zostały dołączone do niewielkiej Mołdawskiej SRR . Pozostała część ( Budziak ) i północna Bukowina weszły w skład Ukraińskiej SRR . Wkrótce później, 30 sierpnia, na mocy drugiego arbitrażu wiedeńskiego ( niem. Zweiter Wiener Schiedsspruch) zmuszona przez Niemcy i Włochy Rumunia zwróciła Węgrom północną Kriszanę , Marmarosz oraz znaczną część Siedmiogrodu . Ku niezadowoleniu Węgier pozwolono Rumunii natomiast zatrzymać południową Transylwanię – czyli okolice Aradu , Devy i Sybina . 7 września w Krajowie zawarto porozumienie, na mocy którego południowa Dobrudża (tzw. Cadrilater) została odstąpiona Bułgarii (była to całość ziem zdobytych przez Rumunię podczas II wojny bałkańskiej w 1913 ).Rząd Iona Gigurtu, powołany 4 lipca 1940 był pierwszym, w którym znalazł się przedstawiciel Żelaznej Gwardii – Horia Sima . Był on zagorzałym antysemitą , który stanął na czele tego ruchu po śmierci Cordeanu. Był jednym z nielicznych wystarczająco znacznych "gwardzistów", którzy przeżyli wojnę. Zdobycie władzy przez AntonescuPo otrząśnięciu się po utracie północnego Siedmiogrodu 4 września 1940 Żelazna Gwardia kierowana przez Simę oraz generał (później marszałek ) Ion Antonescu zjednoczyli swe siły, tworząc rząd, który wymusił abdykację Karola II na rzecz syna, Michała I . Karol oraz jego kochanka, Magda Lupescu zostali wygnani. Pomimo niedawnych strat terytorialnych nowy rząd skierował swą politykę zagraniczną w stronę państw Osi . Inne hasła zawierające informacje o "Rumunia podczas II wojny światowej": Inne lekcje zawierające informacje o "Rumunia podczas II wojny światowej":

polacy podczas ii wojny światowej sprawdzian